Je metselaarmeester Ahmet….

Ik denk dat dit het grappigste ongeluk ter wereld is.

Beste Emin Batur, plaatsvervangend algemeen directeur van KIPTAS, een van de vestigingen van de Metropolitan Municipality, vertelde over het grappige ongeluk dat plaatsvond op een van de bouwplaatsen en stuurde de brief die de metselaar aan zijn chef schreef over dit incident.

Geachte bouwmanager,

Ik schreef het op het arbeidsongevallenrapport als een planningsfout.
U vond dit niet voldoende en u vroeg mij dit nader toe te lichten. De gebeurtenissen waardoor ik op dit moment in het ziekenhuis belandde, waren precies zoals ik hieronder beschreef.

Zoals je weet ben ik metselaar.
Tegen de tijd dat ik klaar was met mijn werk op de zesde verdieping van het gebouw, was er nog wat baksteen over. Het was nodig om deze stenen te laten zakken, waarvan ik vermoedde dat ze ongeveer 250 kg waren.

Ik ging naar beneden, vond een ton, bond er een sterk touw aan vast en ging naar de zesde verdieping.
Ik haalde het touw door een draaiend wiel en hing het uiteinde naar beneden.
Ik ging weer naar beneden en trok het touw de ton op naar de zesde verdieping.
Ik bond het uiteinde van het touw vast aan een stevige plek en trok het weer omhoog.
Ik heb alle stenen in het vat gevuld.

Ik ging naar beneden, maakte het uiteinde van het touw dat ik vastgebonden had los.

Toen ik het touw losmaakte, bevond ik me plotseling in de lucht.
Hoe kan ik het niet vinden? Ik ben ongeveer 70 kilo. Hij trok me omhoog toen de ton van 250 kilogram met de voorkant naar beneden viel.
Van opwinding en verbazing kon ik er niet aan denken om het touw los te laten.

Halverwege kwamen we in aanvaring met een volle ton.
Ik denk dat mijn rechter twee ribben in die tijd gebroken zijn.

Net toen ik opstond, raakten mijn twee vingers verstrikt in het draaiende wiel met het touw.
Mijn vingers zijn in die tijd ook gebroken.

Ondertussen kwam de bodem van het vat dat de grond raakte naar buiten en de stenen lagen verspreid.
Toen de loop lichter werd, begon ik deze keer naar beneden te gaan en de loop begon omhoog te gaan en we kwamen halverwege weer in botsing met de loop.
Het scheenbeen van mijn linkerbeen was in die tijd ook gebroken.

Ik besloot het touw achter te laten met een reddingsdoek. Toen ik mijn hoofd ophief, zag ik het lege vat voor me staan.
Ik denk dat het zo in mijn schedel is gebarsten.

Ik viel flauw, ik opende mijn ogen in het ziekenhuis. Ik vraag Allah de Almachtige om al Zijn dienaren te beschermen tegen zulke onzichtbare ongelukken, ik kus je handen met respect.

Uw metselaarmeester Ahmet...