Een wijze man zat aan de oever van een vijver, zijn tong uitgestoken van de dorst.
Een slappe hond komt constant naar de bodem van de vijver en staat vol met water.
Het trekt zijn aandacht dat hij wegrent terwijl hij drinkt.
Houd het evenement goed in de gaten.
De hond had dorst, maar toen hij bij de vijver kwam, zag hij zijn eigen weerspiegeling in het water.
Hij is bang en rent daarom weg zonder het water te drinken.
Uiteindelijk kon de hond het niet verdragen en werpt hij zich in de vijver en drinkt het water op omdat hij zijn eigen spiegelbeeld niet ziet.
Op dat moment denken de wijzen.
“Benim burada öğrendiğim şu oldu,” der.
“Bir insanın istekleri ile arasındaki engel çoğu zaman kendi içinde büyüttüğü korkulardır.
Als een persoon dit overschrijdt, kan hij krijgen wat hij wil.
Maar als hij er wat langer over nadenkt, ziet hij dat wat hij eigenlijk heeft geleerd, anders is dan dit.
Wat hij echt leerde was; Er is kennis die een mens van een hond kan leren, zelfs als hij een wijs man is. :engel:
(HET IS VERWACHT)
